دکوراسیون داخلی رامسین: فرش دستبافت یکی از بزرگترین سرمایه های ملی بعد از نفت و انرژی در طول یک قرن اخیر بوده است. جدا از این موضوع، هنر قالیبافی مشخص ترین نماد فرهنگی ما به دنیا بوده است.
متاسفانه به دلیل برخی سیاست های غلط مدیران این هنر اصیل ایرانی به فراموشی سپرده شد و در طول این چند دهه تقریبا به مرز نابودی رسید!
اگر هر کشور صاحب چنین هنر و سرمایه بالقوه‌ای بود نه تنها در حفظ آن می کوشید بلکه به وسعت آن می بخشید و توسعه می داد.
اما متاسفانه نه تنها این موضوع در کشور ما اتفاق نیفتاد بلکه با بی توجهی‌ها و‌ایجاد موانع شرایط هر سال بدتر از سال پیش شد. تا جایی که اندک کارگاهی در ایران یافت می شود که ذبه صورت حرفه ای در این زمینه فعالیت کند.
طبیعی است که هرچه زندگی به سوی پیشرفت حرکت می کند ارزش هنر آشکارتر می شود و‌این هنر به طور کلی چیزی است که احساسات ما را بر می انگیزد. پس هنر به طور عام عبارتست از خصوصیات اشیاء و پدیده‌های طبیعی و مصنوعی و ساخته دست انسان که احساسات ما را نسبت به خود بر می انگیزد و چون در تمام هستی نمی توان چیزی را یافت که در ما احساسی بر انگیزد، پس در همه چیز رگه‌های هنر وجود دارد و می توان گفت جهان سرشار از هنر است.
هنر فرش بافی در‌کشور ما ایران، یکی از هنرهایی است که در آن ظرافت و زیبایی فراوانی به کار رفته و نشانه‌ها و سمبلها و وقایع بسیاری در دل خود دارد، اما تولیدشان به محدوده زمان و مکان محدود نمی شود.
اگرچه اعتقاد به سمبل در فرشهای امروزه اغلب فاقد منابع علمی است، و می توان گفت سمبلها از طریق خرافات به وجود آمده اند و دگرگونی در اعتقادات ناگزیر دگرگونی در سمبلها بوده است است. برای مثال اگر امروز نقش درخت سرو در فرش به کار می رود دارای همان مفهومی نیست که در فرشهای آنتیک و قدیمی به کار رفته است.
نقش سرو امروزی حامل سمبلها و پیامهای قدیمی سرد نبوده بلکه الهام گرفته از تصویر زیبای آن است.این تصویرها‌یا به صورت واقعیت عینی و‌یا به صورت تجرید و بر اساس مهارت و استادی استادکار ترسیم می شوند.
اساتید این رشته اغلب نقوش و رنگها را بر اساس زیبایی شناسی هنری و آنچه که به سلیقه آنها بیشتر خوش آینده بوده است برگزیده اند و نه به خاطر سمبل بودن آن.
با وجود تهی شدن سمبلها از مفاهیم اعتقادی، ارزش هنری فرش همچنان به قدرت خود باقی است چرا که هنر آئینه روح بشر است که خود از طریق اعتقادات شکل گرفته است.